Miasteczko Grybów jest położne w połowie drogi pomiędzy Nowym Sączem a Bieczem, nad rzeką Białą. Jego lokacji, na terenie istniejących już wsi, dokonał w 1340 roku król Kazimierz Wielki. Równocześnie powstała parafia grybowska wraz z ufundowanym przez tegoż króla murowanym kościołem, noszącym wezwanie św. Katarzyny.
Oprócz wspomnianego kościoła parafialnego w Grybowie istniały jeszcze kościoły św. Bernardyna, św. Anny i św. Krzyża. Najdłużej z nich przetrwał kościół św. Bernardyna, spalony w 1945 r. Ponad 600-letni kościół parafialny został ze względu na zły stan rozebrany w 1908 r. Na jego miejscu wzniesiono nową, istniejącą do dzisiaj, neogotycką, monumentalną świątynię. Ten halowy kościół o wnętrzu podzielonym trzydziestoma dwoma filarami powstał według projektu warszawskiego architekta Józefa P. Dziekońskiego, dokończonego przez Zdzisława Mączeńskiego.
Budynek plebanii wzniesiono, jak wskazuje data na belce stropowej, w 1699 roku. Jest on parterowy, zbudowany z drewna modrzewiowego w konstrukcji zrębowej, nakryty dachem czterospadowym. W zachodniej części budynku, w dużej sali, mieszczą się zbiory grybowskiego Muzeum Parafialnego. Pochodzą one głównie ze wspomnianych, nieistniejących już kościołów: parafialnego św. Katarzyny i drewnianego św. Bernardyna. Prezentowane są tutaj także obiekty z okolicznych cerkwi i kapliczek oraz z grybowskiej synagogi. Muzeum zawdzięcza swe istnienie tutejszemu proboszczowi, księdzu Janowi Solakowi, który założył je w 1946 roku, oraz księdzu Adamowi Kaźmierczykowi (proboszczowi w latach 1962-1987), który pomnożył jego zbiory.
Do najcenniejszych zbiorów należy z pewnością gotyckie (ok. 1450), malowane na desce przedstawienie św. Zofii z trzema córkami, wykonane przez warsztat z Małopolski, oraz późnogotycki obraz Świętej Rodziny. Na pierwszym planie znajdują się siedzące Maryja i św. Anna z małym Jezusem na kolanach, a za nimi stojący czterej mężczyźni (zapewne, między innymi, św. Józef i św. Joachim) ubrani w stroje noszone na początku XVI w. (oba obrazy znajdują się obecnie w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie).Oprócz tych najstarszych obiektów znajduje się tutaj wiele XVIII- i XIX-wiecznych obrazów, rzeźb, a także wyrobów rzemiosła artystycznego, m.in. naczyń liturgicznych. Spośród obrazów do ciekawszych należy malowany na płótnie wizerunek św. Sebastiana, powstały w 1. poł. XVII w., wśród rzeźb – ekspresyjne przedstawienie św. Jana Nepomucena (2. poł. XVIII w.) Sztukę cerkiewną reprezentują ikony apostołów oraz Chrystusa Pantokratora (Sędziego), a także ozdobne ewangeliarze pochodzące z okolicznych cerkwi. W grybowskim Muzeum można także zobaczyć obiekty należące do kręgu tradycji żydowskiej. Są to świeczniki używane w domach w czasie świąt oraz kilkusetletni pergaminowy zwój Starego Testamentu [źródło tekstu dnidziedzictwa.pl].
Zdjęcia wykonane podczas Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego
Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej w Małopolsce
Zobacz też: X Małopolskie Dni Dziedzictwa Kulturowego w Grybowie i Ptaszkowej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz